Mariëtte heeft besloten nog een dag op haar kamer te blijven. Zij wil morgen proberen alsnog naar Rocroi te lopen waar ze komend weekend haar gezin ontmoet.
Vandaag voert de weg over smalle bospaden langs beekjes door een enorm uitgestrekt bosgebied.
Ik ben amper het dorp uit als ik in de verte twee pelgrims aan zie komen lopen.
Het is zowaar Cis, die ik voorbij Namen uit het oog ben verloren. Zij is in gezelschap van Egbert, een leraar Nederlands uit Den Haag, die op weg is naar Rome. Hij loopt de route naar Santiago nog een aantal etappes, maar voorbij Chalon slaat hij in oostelijke richting af om over Besancon naar Zwitserland te gaan.
De hele dag lopen wij met z'n drieën, en komen geen sterveling tegen behoudens een houthakker die er uit ziet als Catweezle.
Struikelend over boomstronken, hijgend en puffend bij het bestijgen van de boshellingen, moest ik vandaag denken aan de wandeltochten die ik in de tachtiger jaren met Maddy en de kinderen op Corsica maakte. Ik liep dan als een hopman voorop, beladen als een muilezel, die bovendien geacht werd de route te kennen. Als ik dan een verkeerd pad koos en omgedraaid moest worden daalde de toorn van het hele gezin op mij neer en riep iedereen in koor "pap, let toch eens op; anders lezen wij de kaart wel!"
Wij zijn uiteindelijk steeds op de plaats van bestemming aangekomen, en het leed was altijd snel vergeten!
Als wij het bos verlaten zijn we definitief in Frankrijk. Een bordje geeft aan dat het nog 2543 km is naar Santiago, maar ik hoop dat het iets minder is.
Het was een lange tocht vandaag. Om 6 uur komen wij aan in het vestingstadje Rocroi. Ik neem afscheid van mijn reisgenoten, en neem mijn intrek in hotel du Commerce. Ik geniet er enorm van dat ik mij na het douchen kan afdrogen met een royale hotelhanddoek in plaats van met mijn fleece-handdoekje, zo groot als een theedoek.
Na 12 dagtochten en ruim 300 km in de benen mag ik tevreden vaststellen dat het lopen mij niet slecht afgaat. Ik ben 's morgens niet meer stijf, en de pijntjes van de eerste dagen in nek, schouders en heupen zijn verdwenen.
Als ik zie dat ik vandaag de twee jongelui die allebei zo'n dertig jaar jonger zijn dan ik redelijk kan bijblijven, mag ik niet klagen.
Morgen komt Andries deze kant op om zondag met mij een dag te lopen. Ik verheug mij daar erg op.
Beste Hans mijn complimenten met je tot nu toe afgelegde afstand,ik ben je pas beginnen te volgen,daar ik volgende week zondag waarschijnlijk dezelfde route ga lopen,maar dan vanuit Couvin (B) en zo naar Rocroi,heb je tot nu toe altijd vantevoren gereserveerd ?
BeantwoordenVerwijderenSucces met de verdere verloop van je tocht,en ik blijf je deze week nog volgen.
Vriendelijke Groet Bernd
Bonne Route
Hoi Hans
BeantwoordenVerwijderenWat een geklauter he, daar door het bos naar Rocroi. Goed om te horen dat je het gevonden hebt. Ik ontmoete een stel die daar de weg kwijt waren. Mooi om te lezen waar je allemaal slaapt. Ik was ook in centre de europeën en in Rocroi in de commerce.
Je verhalen zijn zo herkenbaar voor me. Dat maakt dat het echt kriebelt bij me om weer weg te kunnen. Helaas moet ik één jaar wachten. Ik ben benieuwd naar je verdere verhalen. Als ik wat voor je kan doen.
Geniet!!!!
Groetjes Josefine uit Kaatsheuvel