Dag 17 Reims - Rilly- La Montagne 12 km

 Ik ben helemaal in opwinding vandaag.
Vanavond komt Annie met de auto deze kant op om een paar dagen met mij door de wijngaarden van de Champagne te wandelen richting Vezelay.
Voor wie het nog niet weet: Annie is in mijn leven gekomen na het overlijden van mijn Maddy op 16 september vorig jaar.
Na de uitvaart, die door Annie is begeleid, zijn wij met elkaar aan de wandel geraakt, en niet lang daarna zijn wij "als een blok" voor elkaar gevallen. Het leven laat zich niet regisseren.
Wij hadden met elkaar afgesproken dat wij na mijn vertrek elkaar niet eerder terug zouden zien dan bij mijn aankomst in Santiago eind juni, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Toen Andries mij deze week kwam opzoeken realiseerden wij ons dat ik nu nog slechts op 4 uur rijden van huis hier rondwandel. Dat gaf een gevoel van "nu of nooit" alvorens ik definitief in het reusachtige Frankrijk verdwijn.

 Ik verheug mij er natuurlijk enorm op dat wij zo nog enkele dagen bij elkaar kunnen zijn. Om het weerzien een feestelijk tintje te geven heb ik een kamer gereserveerd in een romantische Chambre d'Hôte in Rilly la Montagne, 12 kilometer ten zuiden van Reims (www.champagne-Roger-manceaux.com). Gisteravond ben ik aangekomen in het Maison Diocesaine Saint-Sixte, een gigantisch kloosterachtig gebouw in het centrum van Reims. Er hangt een eigenaardige sfeer. Het gebouw is nagenoeg verlaten. Egbert, de Rome-ganger die ik vorige week tegenkwam, en ik, zijn de enige pelgrims die hier logeren. Verder lopen er een paar onduidelijke figuren rond. Door een glazen deur zag ik gisteravond een dienst met een priester in vol ornaat en een stuk of vijftien - vooral jonge - mensen om hem heen.

 Het was een sfeer van veel gitaarmuziek en handjes vasthouden, kortom niet mijn ding. Mij was medegedeeld dat ik tot half negen vanmorgen kon ontbijten, maar toen om acht uur de wekker ging dacht ik: 'bekijk het maar', om vervolgens als een blok in slaap te vallen tot 12 uur. De pelgrimstocht van inmiddels 17 dagen eist zijn tol. Ik ben daarna monter op pad gegaan richting Rilly la Montagne. 
Onderweg werp ik nog een laatste blik op de kathedraal, een bouwwerk van een weergaloze schoonheid. Ik bedenk wat een verpletterende indruk het gebouw 800 jaar geleden op de Middeleeuwse pelgrim moet hebben gemaakt als je ziet hoezeer de moderne verwende mens de schoonheid van dit monument nog altijd ervaart. Ik verlaat de stad via het azuurblauwe kanaal dat van het centrum tot buiten de stad loopt.

Op het jaagpad langs het kanaal zitten bejaarde mensen op bankjes, zijn roeiers bezig voor het eerst hun boot te water te laten, en wordt druk gejogged.

 Ook in Reims heeft men onmiskenbaar de lente in het hoofd. De kastanjes langs het kanaal staan bijna in blad en de forsythia is al nagenoeg uitgebloeid.

Als ik buiten de stad twee snelwegen en de TGV lijn heb overgestoken zie ik voorbij de voorstad Cormontreuil de eerste wijngaarden van de Champagne. Ik wandel daarna door de wijngaarden tot Rilly la Montagne. Overal is men bezig met het opbinden van de wijnstokken.

Om klokslag vijf uur wandel ik het dorp binnen en loop bijna onder de Mercedes van snelle Annie. Grote blijdschap natuurlijk.

 We logeren bij de familie Manceaux, een cultivateur, die een voortreffelijke champagne maakt, zoals wij vanavond bij de kennismaking met de familie proefondervindelijk hebben vastgesteld.

 

We hebben de avond feestelijk afgesloten met een etentje in het plaatselijk chateaux, waarin een restaurant is gevestigd met een Nederlandse uitbater.