Irritant zijn wel de Spaanse mountainbikers die de Camino als een cross parcours gebruiken en vriendelijk "buon camino" roepen als ze voorbij komen scheuren. In het hoogseizoen moet dat een echte plaag zijn.
De laatste etappe voelt als een lichte wandeling op zondagmorgen. Onze vrouwen komen pas aan het eind van de middag aan in Santiago, dus we hebben alle tijd. Al spoedig bereiken wij de Monte de Gozo, de heuvel vanwaar in vroeger tijden de pelgrim Santiago voor het eerst van verre zag liggen. Nu wordt Santiago aan het zicht onttrokken door een monstrueus monument van een bezoek dat de Paus een aantal jaren geleden aan Santiago bracht.
Ik krijg een sms'je dat de dames voor een tussenlanding in Madrid zijn aangekomen, en heb nu toch wel de neiging er de pas in te zetten als ik aan de afdaling naar Santiago begin. Mijn aankomst daar voelt in het geheel niet alsof ik de 'Via Gladiola' bewandel. Ik ga op in het verkeer met winkelend publiek en overwegend toeristen. Telefoontjes van Andries en van Wim Kousemaker herinneren mij eraan, dat ik nu toch echt met de laatste kilometers bezig ben. Als we bericht krijgen dat de vlucht vanuit Madrid een uur vertraging heeft, wachten Jan en ik in een café aan de rand van de binnenstad het moment af dat de dames hun aankomst bij de kathedraal zullen melden.
Plotseling verschijnt in de deuropening de indrukwekkende gestalte van een man met een lange grijze baard, gekleed als een middeleeuwse pelgrim in een lange bruine pij, sandalen, en een vilten hoed waar een lepel doorheen steekt. Het is alsof ik een visioen krijg van de vader aller pelgrims die mij op de trappen van de kathedraal nog even wil voorhouden waar het bij mijn pelgrimstocht om gaat. Ik mag een foto van de man maken voor mijn blog, maar hij wil dan wel graag een kop koffie hebben. Hij stelt zich voor als Thomas (63) afkomstig uit München. Eind maart is hij daar vertrokken met € 2.200,00 op zak en hij heeft nu nog € 150,00 om thuis te komen. Zijn outfit kocht hij via Ebay. Thomas, een ouwe hippie, vertelt dat hij om de 10 jaar iets onderneemt om zijn leven te vernieuwen. Zo is hij een keer naar de Noordkaap gewandeld, en 10 jaar geleden heeft hij de hadj naar Mekka gedaan. De pelgrimstocht naar Santiago heeft hem gebracht wat hij er van verwachtte, zij het dat hij ook wel eens teleurgesteld is geweest. Hij wilde in alle rust de door hem van de Noordkaap meegebrachte steen bij het Cruz de Ferro neerleggen, maar werd daarbij gestoord door twee busladingen luidruchtige Japanse toeristen die de heuvel kwamen bestormen. Toen die toeristen bovendien aanstalten maakten om hem uitgebreid te fotograferen heeft hij hen met zijn pelgrimsstaf weggejaagd, en de steen snel op de hoop gegooid. Ik geef de sympathieke hippie wat geld en wens hem een goede thuisreis.
Dan krijg ik een telefoontje dat de dames zijn gearriveerd (lang leve de gsm) en in marstempo vertrekken wij naar de kathedraal. Na 7 weken kan ik mijn Annie daar weer in de armen sluiten. Ik heb onderweg vaak over dit moment gefantaseerd, en het voelt zoals ik het mij had gedroomd. Wij besluiten de rituelen die we nog hebben uit te voeren - de omarming van Jacobus en het ophalen van de Compostela - uit te stellen tot morgen.
We hebben een heerlijk hotel midden in het centrum, een smaakvol gerestaureerde stadsvilla, waar aan het einde van een memorabele dag een heerlijk comfortabel bed wacht. Het duurt lang voordat ik de slaap kan vatten. Mijn voeten branden, want de natuur laat merken dat voeten er niet op berekend zijn om iedere dag zover te lopen.
Top Hans en nu??
BeantwoordenVerwijderen