Het is vandaag veel minder druk op de Camino dan ik gewend ben, en de oorzaak daarvan is mij wel duidelijk geworden. De weg door het heuvelachtige landschap van Navarra en de Rioja met zijn mooie steden en dorpen heeft zowel de pelgrim als de wandelaar veel te bieden, en is daarom erg populair. Hetzelfde geldt voor het laatste traject door Galicië naar Santiago, dat bovendien eindbestemming is.
Na Burgos wachten mij echter de komende dagen de eindeloze graanvelden van de meseta, een hoogvlakte met steile hellingen, die aan de bovenkant zo plat is als een dubbeltje, en waar het bovendien moordend heet kan zijn. Voor velen is dat een reden om dit gedeelte van de Camino te mijden.
Ook vandaag was het niet een traject om over naar huis te bloggen, maar dat hoort er allemaal bij.
Toen ik vanmiddag in een café een stuk tortilla zat te eten, zag ik de Amerikaanse Steve voorbijkomen, die mij een paar dagen geleden in het klooster van San Juan de Ortega het leven redde.
Ik kreeg nu de kans hem te belonen met een glas vers geperste jus d'orange.
Onderweg kreeg ik nog een telefoontje van Andries, die zich ongerust afvroeg of ik inderdaad overweeg te voet terug te lopen naar huis (zie dag 78).
Ik heb hem gerust kunnen stellen. Nog altijd geniet ik elke dag met volle teugen van deze onvergetelijke tocht, maar het vooruitzicht om weer in mijn vertrouwde omgeving terug te keren is natuurlijk ook iets om erg naar uit te zien. De kruidenierswinkel tegenover de hostel waar ik vannacht verblijf heeft de naam "km.469", het aantal kilometers van hier naar Santiago. Het begint op te schieten...
Beste Hans, ik volg je al geruime tijd via je weblog. Nog heel veel succes met de laatste 469 km.Ik hoop volgend jaar een start te kunnen gaan maken met de route naar SdC.
BeantwoordenVerwijderenBravo !