Dag 88 Carrión de los Condes - Terradillos de los Templarios 29 km

Het belangrijkste nieuws vandaag was dat ik vanavond aan tafel werd opgebeld door mijn kleinzoon Hugo. Kennelijk had hij gehoord dat ik op mijn blog (dag 85) de vrees heb uitgesproken dat hij mij na 4 maanden wel zal zijn vergeten. In elk geval heeft hij dat op zijn fatsoen getrokken, want hij was duidelijk opgetogen dat hij opa aan de telefoon kreeg, en uit zijn enthousiaste reactie kon ik opmaken dat hij vooral cadeautjes krijgen heel belangrijk vindt. Mijn dag kan niet meer stuk.
Toen Hugo mij belde was ik net in gesprek met een treurig ogende Spaanse pelgrim van een jaar of zestig, die mij toevertrouwde dat hij er eigenlijk geen bal aan vindt de Camino te lopen. Onlangs is hij met pensioen gegaan nadat hij altijd bij een Bank heeft gewerkt. Hij vertelde dat het een beetje een mode-verschijnsel is in Spanje om het leven na je pensionering te beginnen met een pelgrimstocht naar Santiago, om er onderweg achter te komen hoe het met je leven verder moet. Hij had gehoopt onderweg Spaanse lotgenoten te ontmoeten, maar ziet nu dat in deze tijd van het jaar de Camino bevolkt wordt door Amerikanen, jeugdige backpackers, en ander volk waar hij geen woord mee kan wisselen.

 Mijn vriend Jacques, die ook aan tafel zit, denkt daar heel anders over. Hij geniet van elke dag, al zit het ook hem niet altijd mee. De dame, met wie ik hem deze week voorbij zag komen, bleek een wanhopige Hongaarse pelgrim, die op advies van haar huisarts de Camino is gaan lopen, nadat zij door haar man was ingeruild voor een meisje, zo oud als haar eigen dochter. Jacques heeft zijn brede schouder geleend om haar te troosten, maar van zijn plan om een paar dagen met de arme Hongaarse te gaan wandelen, met alles erop en eraan, kwam niets terecht omdat zij in tijdnood zit en noodgedwongen etappes van 40 kilometer per dag moet maken. Dat vindt Jacques net iets te gortig.
Iedereen heeft onderweg naar Santiago dus zo zijn eigen problemen, hoewel ook hier in de Hostal aan de rand van het dorp een heerlijk ontspannen sfeer heerst, met overwegend veertigers die na een dag lopen lekker in de zon zitten te chillen.