Dag 83 San Juan de Ortega - Burgos 28 km

Het was buitengewoon gezellig gisteravond in het klooster van San Juan de Ortega. Er liep een hoop lokaal volk rond in verband met de jaarlijkse bedevaart naar San Juan de Ortega, er was nog een huwelijksvoltrekking met heerlijk opgetutte Spaanse dames, en mannen die er als haantjes omheen liepen, en dan was er het leuke clubje pelgrims, waar ik het in mijn blog van gisteren al over heb gehad.
Bijna was de avond voor mij in een drama geëindigd, want nadat ik, toen iedereen al in bed lag, op een bankje buiten het klooster met Annie had zitten telefoneren, vond ik de poort op slot, en was de beheerder naar Burgos vertrokken. Ik ben bijna een uur bezig geweest de aandacht te trekken van mijn mede-pelgrims op de eerste verdieping door te roepen en steentjes naar binnen te gooien, maar iedereen was in diepe slaap. Uiteindelijk kreeg ik iemand wakker, maar het had heel vervelend kunnen worden,want ik liep rond in een shirtje met korte mouwen, en het onweerde vannacht.
Vanmorgen gelukkig toch na een goede nachtrust vroeg op pad naar Burgos.
De omgeving van San Juan de Ortega is een ruig gebied, vroeger berucht, omdat pelgrims er vaak door struikrovers werden belaagd, en ook vandaag loop ik aanvankelijk door een onherbergzaam gebied heuvelopwaarts naar de bergrug van de Sierra.

 Het is na het onweer vannacht een beetje regenachtig en mistig, en als ik op de top van de heuvel mijn Ierse vrienden van gisteren ontmoet, ontlokt dat aan beide kanten de opmerking dat dit ook Ierland zou kunnen zijn.
 

Ik kom er een opmerkelijk voorbeeld van Land art tegen, waar pelgrims (?) rondom een eenvoudig kruis steentjes hebben gelegd in steeds groter wordende cirkels tot een diameter van ruim 50 meter. Het Richard Long-achtige werk is bijzonder, omdat er jarenlang door duizenden voorbijgangers aan gewerkt moet zijn.
Ik kom er ook een mooie in staal gelaserde Spaanse tekst tegen, waarvan ik de inhoud graag zou weten. Kan iemand mij helpen?

 Het is afgelopen met de pret als ik goed en wel beneden ben, en Burgos binnen bereik komt. Ik loop kilometers langs een hek van het lokale vliegveld, en dan beginnen de industrieterreinen bij de voorstad Villafría de Burgos.

 Het is verleidelijk hier een stadsbus te nemen, maar ik laat mij niet kennen, en loop nog een kilometer of tien, om uiteindelijk de majestueuze kathedraal van Burgos te bereiken. Het voelt goed dat ik met mijn aankomst in Burgos toch weer een grote stap naar mijn einddoel heb kunnen zetten.
 

Het bezoek aan de kathedraal ervaar ik als een geweldige afknapper, ondanks de overweldigende schoonheid van het monument. Het begint er mee dat je in het VVV-kantoor onder de kathedraal bij een vervelende arrogante juffrouw een kaartje moet kopen voor €3,50; vervolgens moet tegen betaling van €1,- de rugzak in een locker opgeborgen worden, en als je dan de kerk binnenkomt staat er een grote balie met audio-guides in alle talen. De kerk is bevolkt met toeristen, die er verdwaasd rondlopen met hun audio-guide in de ene hand, en in de andere hand hun mobieltje om alles op foto te kunnen vastleggen.
Af en toe floept ergens licht aan, wanneer iemand tegen betaling een altaar in de spotlights heeft gezet.
Nergens is een plek te vinden om te bidden of even rustig te zitten, laat staan dat er de mogelijkheid wordt geboden om een kaarsje, al dan niet elektrisch, aan te steken. Zo heeft de pelgrim altijd wel iets om over te zeuren, als zijn romantisch idee van de pelgrimstocht wordt aangetast.
Maar het aandoenlijke hondje aan de voeten van zijn meesteres bij haar grafmonument in een van de kapellen wil ik jullie niet onthouden...