Dag 24 Payns-Troyes-Bouilly 30 km

Als ik deze morgen het treurige hotelletje in Payns verlaat is het bewolkt, maar André heeft mij gisteren verzekerd dat het weer pas gaat veranderen met nieuwe maan volgende week, en dergelijke boerenwijsheden blijken vaak toch te kloppen.

Aangekomen in een voorstad van Troyes neem ik de stadsbus, en rond de middag sta ik voor de stoere kathedraal van Troyes.

Ik vind de kathedraal daarom zo indrukwekkend omdat ze gelegen is midden tussen de Middeleeuwse huizen van het historisch stadscentrum, en zo een goed beeld geeft van hoe de middeleeuwse mens zo'n kathedraal moet hebben gezien. Een vriendelijke mevrouw die verantwoordelijk is voor de ontvangst van pelgrims geeft mij de stempel voor mijn credencial, maar kan mij niet helpen met aanvullende informatie over het traject Troyes-Vezelay zoals eerder beloofd.

Ik zal het de komende 150 kilometer moeten doen met een enkel a-viertje dat zowel een beknopte routebeschrijving als onderdakadressen bevat.
In het warenhuis FNAC koop ik een gedetailleerde kaart van het gebied Nièvre/Yonne, waarbinnen het traject is gelegen, zodat ik in elk geval niet kan verdwalen.
Het grotendeels middeleeuwse stadscentrum is van een grote schoonheid, maar ik heb niet de rust er rond te kijken. De pelgrim wil vooruit!

Ik neem weer een stadsbus om uit de drukke stad te raken, steek de A5 naar Parijs over en ben weer op het Franse platteland.

Daar voelt de pelgrim zich beter thuis! Inmiddels is ook de zon weer gaan schijnen.
Onderweg word ik (voor de zoveelste keer deze tocht) aangehouden door een besnorde fietser, die informeert of ik echt naar Santiago aan het lopen ben.

Iedereen die last heeft van een minderwaardigheidscomplex adviseer ik naar Santiago de Compostela te lopen. De plaatselijke bevolking onderweg zorgt er voor dat het gevoel van eigenwaarde op peil wordt gehouden!
Aan het eind van de middag kom ik aan bij de chambres d'hôtes van de familie Benoit in Bouilly, een mooie boerenhoeve in Bourgondische stijl met vakwerk en leien daken.
Ik word ontvangen met een glas cider hier uit de streek en heb het rijk alleen in het enorme gebouw.

Nog even terzijde: mijn volgers zullen zich afvragen hoe ik het voor elkaar krijg elke dag zo'n keurig verzorgde editie van mijn blog op het internet te krijgen. Het antwoord is simpel: dank zij mijn schoondochter Ellen die telkens de lay-out verzorgt. Ik verzend met het programma Blogger, een soort digitaal notitieboekje, de ruwe tekst en de foto's, en Ellen verzorgt de redactie inclusief het screenen en plaatsen van van de reacties. Handig hè, zo'n schoondochter. Ellen heeft overigens ruime ervaring met haar eigen blog (www.ellenkokkerelle.blogspot.com), waarin zij dagelijks verslag doet van haar culinaire avonturen. Voor wie de blog nog niet kent: zéér de moeite waard!