Het was goed toeven gisteravond bij Mme. Ferrand in Baugy. Zij woont op een paar kilometer van de route in een prachtige eeuwenoude boerenwoning naast haar dochter Eliane die het ouderlijke boerenbedrijf exploiteert. Ik kreeg de indruk dat het rijke boeren zijn. Mme. Ferrand bewoont het huis met haar doofstomme dochter Claudine, een beetje gek, maar ontzettend lief en gezellig. Zij had onmiddellijk mijn hart gestolen, en ik had sjans!
Terwijl ik met Mme. Ferrand met een glas port bij de grote open schouw zat, waarin het haardvuur brandde, maakten Eliane en Claudine voor de gast een copieuze maaltijd klaar met onder andere zalm, ratatouille van groenten uit eigen tuin, kaastaart van Brie, en verse appeltaart na.
Vanmorgen bracht Mme. Ferrand mij terug naar de plek, waar ik gisteren door Eliane ben opgehaald, tevoren uitgeleide gedaan door Claudine, die helemaal om het huis liep om mij tot het laatst te kunnen uitzwaaien.
Ik hervat de tocht op de Romeinse weg, die over een lengte van tien kilometer in een rechte lijn naar Bourges voert. Al die tijd zie je de indrukwekkende kathedraal van Bourges in het verlengde van de Romeinse weg boven de stad uit rijzen.
De authenticiteit van de historische weg naar Santiago mag voor een deel in twijfel worden getrokken, maar ik ben er van overtuigd dat duizenden pelgrims in de loop der eeuwen mij op deze Romeinse heirbaan zijn voorgegaan op weg naar Santiago.
Het is helder weer vandaag, maar nog altijd die koude wind uit het noorden. Ik duik diep weg onder mijn capuchon.
In een buitenwijk van Bourges neem ik de stadsbus naar het centrum. Ik wacht bij de bushalte tegenover het Lycée, en word benaderd door een stel jongens die informeren wat ik hier kom doen. Wanneer ik dat probeer uit te leggen valt hun mond open van verbazing. Van Santiago hebben ze nog nooit gehoord. Het is even stil totdat de grootste van het stel voor mij gaat staan en zegt: "Monsieur, vous êtes fou!". Schaterend van het lachen rennen ze weg.
Aangekomen in het centrum loop ik natuurlijk even bij de kathedraal binnen om een kaarsje op te steken, en probeer dan weer gauw de stad uit te komen. Ik wil niet in Bourges blijven en maak de lange tocht naar Charost, grotendeels langs een drukke departementale weg.
Vandaag heb ik voor het eerst kennis gemaakt met het fenomeen "refuge pèlerin municipal", eenvoudig onderdak dat door de gemeenten langs de route naar Santiago aan pelgrims wordt verstrekt. Ik heb er gebruik van gemaakt omdat op het traject van vandaag geen chambres d'Hôtes of hotelletje was te vinden.
Ik moet zeggen dat het -hier althans- goed is georganiseerd. Vanmorgen heb ik naar de gemeente Charost gebeld en kreeg daar de code van het letterslot van de refuge, waar plaats is voor 5 personen. Ik trof er vanavond nog vier pelgrims, waaronder een Belgisch echtpaar dat ik in Vezelay al was tegengekomen. Hier in het dorp is geen restaurant of winkel open, maar de refuge van de gemeente heeft een koelkast, waar je etenswaren uit kunt halen. Alles is geprijsd, en er wordt van uitgegaan dat het verschuldigde bedrag, inclusief 8 euro voor de overnachting, in de daarvoor bestemde enveloppe wordt achtergelaten. Ik nuttig 2 diepvriesmaaltijden à €2,50 en voor 50 cent een bakje fruit.
Na enkele dagen van luxe lig ik vanavond dan weer tussen de snurkers en stinkers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten