Vandaag is het de eerste ronde van de Franse Presidentsverkiezingen.
Het is duidelijk dat Sarkozy en Hollande vandaag als winnaars uit de bus komen, maar wie uiteindelijk de verkiezingen zal winnen daar zijn de Fransen die ik sprak nog lang niet zeker van.
Eliane heeft goed voor mij gezorgd. Ik heb een beetje met haar te doen. Zij is verliefd geworden op een Fransman die haar naar dit gehucht heeft gebracht, zo groot als de Biest, in the middle of nowhere. Hij exploiteert hier een sjofele bar, en in het belendende vertrek verkoopt Eliane tweedehandskleding. Het huisje naast de bar is met eenvoudige middelen verbouwd tot gîte. Hoe kunnen zij hier de kost verdienen? Zij moeten in elk geval veel van elkaar houden!
Als ik goed en wel op pad ben bel ik mijn broer Peter om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Hij wordt vandaag 65 en gaat dus "van Drees trekken".
Al wordt hij vandaag 65, wij noemen hem soms nog altijd liefkozend "ons Pietje", want hij was bij ons thuis de jongste en dat blijft zo.
Bijna was hij er niet meer geweest, ons Pietje, want als 3-jarige werd hij bij ons voor de deur door een motorrijder aangereden, en hield daar een schedelbasisfractuur aan over.
Ik herinner mij nog goed dat ik, twee jaar ouder, ontredderd rondliep, en dat niemand zich om mij bekommerde. In die tijd maakte men zich nog niet zo druk om het tere kinderzieltje!
De ingedeukte koplamp van de motor heeft nog jarenlang bij ons boven in de werkkast gelegen als een soort trofee, naast de fles levertraan.
Broer Peter vertelt dat gisteren in Nederland het Kabinet is gevallen. Het staat een melkwegstel bij mij vandaan, en ik hoef het even allemaal niet te weten. Zou het geen goed idee zijn om Wilders 4 maanden naar Santiago te laten lopen? Het zou hem vast en zeker tot andere inzichten brengen.
Onderweg loop ik in een gehucht nog even binnen bij een stemlokaal om de sfeer te proeven. Het gaat er net zo aan toe als bij ons in het stemlokaal in het Likeurmuseum: een soort mengsel van gemoedelijkheid en gewichtigheid.
Net buiten hetzelfde gehucht wordt gebouwd aan een nieuw MCC. Het ziet er misschien niet zo mooi uit als dat van Beek, maar het kost het plaatselijke gemeentebestuur zeker minder hoofdpijn!
Ik heb lekker gelopen vandaag. Het bleef droog en de omgeving was erg mooi. Als je mij vraagt hoe die omgeving er dan uitziet kan ik daar het volgende op zeggen: Het landschap hier doet mij denken aan het Brabantse platteland in de vijftiger jaren, zoals ik mij dat herinner toen ik als menneke in de zomervakanties logeerde bij Jaon Hop op de Driehuis, waar ons vader in de oorlog ondergedoken had gezeten.
Wij gingen dan iedere morgen om half acht naar de kerk in Beek over een karrenspoor tussen houtwallen en meidoornhagen. (Omdat de kerk zo ver weg was hadden wij dispensatie om water te drinken voordat te communie werd gegaan!)
Het maakt weemoedig dat dit alles is verdwenen, maar het maakt ook blij dat het nog bestaat, hier in Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten