We hebben vanmorgen de lauden maar aan ons voorbij laten gaan, en verschenen keurig op tijd om 08.30 uur aan het ontbijt. De geestelijk leider zat weer prominent aan tafel met een schaal fruit voor zijn neus, kaas en noten. Wij moesten het doen met stokbrood met jam, maar wel huisgemaakt. We zaten midden tussen de leden van de communiteit en luisterden eerbiedig naar het levensverhaal van de stichtster van de Foyer de Charité. Wat ik ervan begrepen heb is dat het een vrome vrouw was die levenslang verlamd op bed lag en daar iedere week weer het lijden van Christus beleefde, totdat ze er stigmata van kreeg. Ik heb het maar niet over mijn 'stigmata' gehad. De arme vrouw leefde uitsluitend op hosties en wierp alle ander voedsel demonstratief weg.
Het zonnetje scheen weer vandaag, maar er stond wel een schrale wind. Het was uitstekend wandelweer, en we zijn in een vlot wandeltempo naar Sézanne gelopen door een typisch Frans landschap met glooiende bossen en akkers en verstilde dorpjes.
Het is vandaag zondag en we hebben de hele dag geen sterveling gezien. Aan het eind van onze wandeldag dalen we af naar Sézanne, passeren via een tunneltje de snelweg naar Parijs, en vinden om 15.30 uur eindelijk een café waar we ons eerste bakje koffie van vandaag kunnen drinken. Ook voor een pelgrim went het nooit een dag zonder koffie te moeten doorbrengen.
We nemen zo dadelijk onze intrek in hotel de France. Ik geniet er nog even van dat Annie bij me is. Het zal wel pijn doen om morgen alleen verder te gaan, want we hebben een heerlijke tijd gehad samen de afgelopen vier dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten