Ik vind het voor Els niet gezellig om te gaan lopen vanuit het hotel door de buitenwijken van Limoges, en stel voor een taxi te nemen naar Aixe-sur-Vienne, een plaatsje enkele kilometers buiten Limoges, om daar onze wandeltocht aan te vangen.
In de taxi onderweg naar Aixe belt Annie met de mededeling dat mijn vriend Harrie de afgelopen nacht is overleden. Het bericht komt niet onverwachts, maar ik ben er wel even stil van.
Ik heb Harrie gekend vanaf het moment dat wij in Hilvarenbeek kwamen wonen, zo'n 35 jaar geleden. Bij al mijn bouwactiviteiten in de loop der jaren was hij mijn vaste leverancier, en in mijn advocatentijd hebben wij altijd heel plezierig zaken met elkaar gedaan.
Harrie was een rechtschapen zakenman, hij was slim, en hij had gevoel voor humor.
Zo kon hij vol trots vertellen dat hij op zeker moment belastingcontrole kreeg, en de controleur, die geen onregelmatigheden kon vinden, bijna wanhopig vroeg naar de "zwarte portemonnee". Harrie haalde toen quasi-verbaasd zijn portemonnee te voorschijn en zei "goh, even kijken welke kleur hij heeft". Het was Harrie ten voeten uit.
Maar Harrie had ook een heel gevoelige kant, en die liet hij heel openhartig zien aan mensen die zijn vertrouwen hadden. Zo heb ik Harrie gekend, en zo zal ik hem blijven herinneren.
Wij houden het vrijwel de hele dag droog, en ik ben blij dat ik Els kan laten genieten van een gevarieerd landschap met vier watermolens langs de rivier de Aixette, en bospaden die door de regenval van de afgelopen weken in kolkende beekjes zijn veranderd.
Mijn padvindersmentaliteit moet er nog aan te pas komen om hier en daar met boomstammen een bruggetje te bouwen.
Bij het pelgrimskruis dat wij onderweg aantreffen leggen wij uiteraard een steentje.
Hongerig komen wij aan in Flavignac waar wij ons trakteren op het menu des ouvriers.
Als een tevreden seniorenpaar nemen wij onze intrek in Hôtel le Simone, om daar na een warme douche lekker op bed te wachten op het avondmaal.
Naarmate de tijd vordert begin ik wat nerveus te worden, want morgenavond komt mijn schatje weer deze kant op!
Zijj wordt op 2 mei zestig jaar, en het vooruitzicht die belangrijke verjaardag zonder elkaar te moeten vieren maakte ons erg verdrietig.
Een week lang blijft zij bij mij, en daar word ik op zijn zachtst gezegd heel vrolijk van!
Wij treffen elkaar morgen in de buurt van La Coquille, zorgen er voor dat Els via Limoges weer maar huis kan reizen, en rijden vervolgens door naar Saar, de oudste dochter van mijn broer Paul, die met haar man Ilco een gerestaureerde abdij bewoont in Ayen-Bas, zo'n 60 kilometer hier vandaan. Zondag zijn wij bij Saar te gast, en in de loop van maandag vertrekken wij daar om vanaf dinsdag, op de verjaardag van Annie, de rest van de week samen verder te lopen.
Wie zei dat het een zware opgave is naar Santiago te lopen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten