Dag 44 Marsac - La Besse Haut 25 km

 Donderdag wil ik in Limoges aankomen, dus ik heb nog drie stevige dagmarsen te gaan.
Het weer is nog altijd onbestendig, maar wanneer af en toe de zon doorbreekt ontvouwt zich in al zijn schoonheid het ruige, boerse landschap van de Limousin.



















Ik moet onderweg voortdurend denken aan een dierbare vriend die onlangs, totaal onverwacht, te horen heeft gekregen dat hij niet lang meer te leven heeft. Als ik terugkom uit Santiago zal hij er niet meer zijn.
Ik heb niet meer de mogelijkheid afscheid van hem te nemen, en als dat wel zo was, wat zou ik tegen hem kunnen zeggen?

 Ik weet uit eigen ervaring hoe groot het menselijk onvermogen is om op een waardige manier afscheid te nemen van een dierbare die gaat sterven.
Ik hoop dat hij, als hij mijn blog leest, stilzwijgend een eindje naast mij zal willen meelopen, samen terugdenkend aan gelukkige tijden....


















Halverwege word ik ingehaald door de Belgische Patrick, sinds 2 dagen in gezelschap van zijn landgenoot Ferdinand. Hij heeft in Vezelay twee dagen bezoek gehad van zijn vrouw, en liep gisteren twee etappe's op één dag om de tijd in te halen. Wij lopen een tijdje samen op en wisselen nieuwtjes uit, zoals dat onder pelgrims gaat. Zo hebben wij allebei onderweg gehoord dat het niet goed zou gaan met Claudine. Bergopwaarts moet ik lossen, want ik houd zijn straffe tempo niet bij, maar ja, ik ben 15 jaar jonger dan hij, en afgezien daarvan geldt nog altijd het gezegde "hardlopers zijn doodlopers"!

Voor vanavond heb ik een kamer besproken bij een ferme auberge. Ik weet van de wandeltochten die ik vroeger in de Elzas maakte met Maddy en de kinderen dat je daar vaak heerlijk te eten krijgt (choucroute en verse bosbessentaart bijvoorbeeld).

Ik ben in elk geval vriendelijk ontvangen door de boerin, Mme. Delamare, en zal morgen op mijn blog weten te melden of de verwachtingen wat het eten betreft zijn waargemaakt.