Dag 27 Lordonnois - Chablis 15 km

Als wij deze morgen aan onze tocht naar Chablis gaan beginnen heeft Christiaan een verrassing voor zijn vader in petto: Ellen draagt haar bagage en die van Christiaan, en Christiaan neemt mijn rugzak op zijn schouders. Ik ben ontroerd door dit liefdevolle gebaar, en moet onwillekeurig terugdenken aan de eerste meerdaagse wandeltocht die ik 30 jaar geleden met Maddy en de kinderen maakte op Corsica. Christiaan was nog maar een menneke van 6 jaar. In zijn rugzakje droeg hij niet meer dan zijn beertje Duffy. Ik was beladen als een muilezel met de bagage van vrijwel de hele familie en leeftocht voor 4 dagen. Christiaan was zich er heel goed van bewust dat het welslagen van de operatie van zijn medewerking afhankelijk was. Hij liep aan mijn hand, en dat ging goed zolang ik hem aan de praat hield. Toen het op zeker moment stil bleef omdat ik buiten adem was beet hij me onverbiddelijk toe: "praten jij!".
Wie had toen kunnen denken dat 30 jaar later de rollen omgekeerd zouden zijn...
Bevrijd van mijn last voelt de tocht naar Chablis als een wandeling op zondagmiddag.

Het is slechts 15 kilometer lopen naar Chablis, dus wij hebben alle tijd vandaag. Als een hopman leid ik Christiaan en Ellen langs het riviertje dat in een dal tussen de wijngaarden van de Chablis stroomt.

Wij komen langs een vervallen watermolen, stuwen en stroomversnellingen, door dicht struikgewas en weiden met Charolais koeien.

Met gevaar voor eigen leven klimmen wij over prikkeldraadversperringen en gammele bruggetjes, totdat wij 5 kilometer vóór Chablis de weg terugvinden. Dan klimmen wij omhoog langs een steil pad en dalen vervolgens tussen de wijngaarden af naar Chablis, waar wij logeren in het antieke Hôtel de la Poste.
In het café post ik mijn blogs van de afgelopen dagen temidden van dronken mannen die bijna van hun kruk vallen.
Op weg naar de bistro waar wij vanavond heerlijk hebben gegeten valt de eerste regen zolang ik op reis ben. Je kunt uiteindelijk niet alles hebben!

Op de terugweg naar het hotel zie ik dat in de kerk de nachtwake juist is begonnen. Ik ga naar binnen, en nog bedwelmd door de glazen Chablis die ik vanavond heb genuttigd volg ik de sobere plechtigheid waar ik erg op gesteld ben, en waar ik thuis sinds jaar en dag met mijn zoon Andries naar toe ga. Zo is het vandaag voor mij toch nog echt Pasen geworden!