Dag 26 Vosnon - Lordonnois 30 km

Madame Carr heeft gezorgd voor een lekker ontbijtje, dus niet met een potje confiture van Albert Heijn, maar met 4 soorten eigengemaakte jam, wat hier heel normaal is bij een goede chambres d'hôtes, maar wat je in Nederland alleen bij de Hilvaria Studio's tegenkomt!

Van de organisatie Pélerins et Randonneurs heb ik op een enkel A-viertje in minuscule letters informatie gekregen over het traject tot Vezelay, maar dat werkt voor geen meter. Gisteren ben ik al een paar keer lelijk fout gelopen. Ik besluit mijn eigen traject uit te zetten over secundaire wegen, waarbij ik de ongezellige en gevaarlijke Route Nationale mijdt. Het is geen enkel probleem langs D-wegen te lopen want in dit gebied word je daar hooguit een keer of vier per uur voorbijgereden.

Het heuvelachtige gebied van gisteren is inmiddels veranderd in een glooiend landschap met akkerbouw. Het zonnetje schijnt, en ik heb het naar mijn zin. Ik luister voor de tweede keer deze tocht naar de Matthäuspassion. Het is immers Goede Vrijdag en Bach verveelt nooit. Ik realiseer mij ineens dat ik niets te eten bij me heb en dat ik op de door mij uitgezette route geen plaats tegenkom waar ik een bakker kan verwachten. Rond de middag besluit ik uit te wijken naar een dorp grenzend aan de Route Nationale, en zo beland ik in een voortreffelijk restaurant waar ik à raison van €.11,- de dagschotel, confit de canard met gebakken aardappeltjes en bruine bonen, en koffie na, krijg voorgeschoteld. Frankrijk is echt een heerlijk land!
Ik steek de TGV-lijn over, waarbij het mij opvalt dat elke 5 minuten zo'n gevaarte passeert.

Als ik aankom bij de familie Rollet, het overnachtingsadres van vandaag, roep ik al van verre: "Zorro est arrivé!". Ik heb dat al enkele keren zo gedaan, en het is grappig om te zien dat die kreet steeds onmiddellijk wordt herkend als het liedje van Johnny Halliday uit mijn jeugdjaren.

Ik zit goed en wel binnen wanneer Christiaan en Ellen arriveren. Zij lopen de komende Paasdagen met mij mee, natuurlijk buitengewoon gezellig is.

Madame Rollet is een gezellige dikke vrouw met veel humor die de chambres d'hôtes bestiert in de boerderij waar zij woont met man en een ongetrouwde zoon. Terwijl zij ons een glas Chablis inschenkt vraag ik haar of Christiaan op mij lijkt, en nadat ze heeft vastgesteld dat daarvan geen sprake is veronderstelt ze dat hij wel van "le curé" zal zijn. Op het platteland in Frankrijk hebben ze kennelijk geen melkboer!

Vanwege Goede Vrijdag krijgen wij geen vlees te eten, maar een vegetarische maaltijd met preisoep, omelet met aardappel, kaas, en taart met pruimen uit eigen tuin na.
Madame zegt er van uit te gaan dat ik als pelgrim goed katholiek ben, en verwacht daarom dat ik begrip heb voor de aangepaste maaltijd. Ik durf niet te zeggen dat ik vanmiddag heb zitten smullen van de confit de canard!
Ik herinner mij nog heel goed dat vroeger Goede Vrijdag een van de weinige dagen in het kerkelijk jaar was waarvoor vasten en onthouden gold.
Ik heb daar bij ons thuis weinig van gemerkt, maar ons moeder vertelde altijd dat bij oma Höhner om die reden op Goede vrijdag rijstebrij met krenten werd gegeten. Geen mens die dat alles bij ons nog begrijpt, maar op het Franse platteland weten ze nog heel goed hoe het hoort!