Dag 49 Ayen-Bas

Saar heeft ons de mooiste kamer van het huis gegeven, een vertrek met afmetingen die bij een kasteel passen, met hoge muren en een houten plafond, gedragen door eeuwenoude balken. Je bereikt de kamer via een indrukwekkende stenen wenteltrap in de toren. Er staat een groot bed dat uitziet op de open haard. Naast de open haard hangt een enorm schilderwerk,

een familiestuk van Saar, geschilderd door haar betovergrootvader van moederszijde, de Italiaanse schilder Ballerini, oorspronkelijk gemaakt als plafondschildering. En alsof dat alles niet genoeg is staat er bij het raam dat grenst aan het balkon met uitzicht op het dal een vrijstaand bad.
Wij slapen een gat in de dag, en als we honger beginnen te krijgen gaan we naar beneden om met Saar in de gezellige keuken te ontbijten.
Het huis maakt deel uit van een kleine nederzetting met enkele huizen en aan weerszijde een kasteel. Ilco is er helaas niet; hij is dit weekend voor familiebezoek in Nederland. Ilco kocht L' Abbaye 10 jaar geleden als een ruïne van de buurman, de eigenaar van het grote chateau. Het was toen in gebruik als koeienstal voor het veebedrijf dat de kasteelheer hier houdt. De afgelopen 10 jaar heeft Ilco de ruïne, restanten van een oorspronkelijk 12e eeuwse abdij, verbouwd tot een comfortabel huis. In de zomer wordt het huis, dat plaats biedt aan 12 personen, verhuurd.(http://www.abdijinfrankrijk.nl/)
Bij de keukendeur om de hoek is een beschut terras met een hottub.

Een nis de buitenmuur vormt de omlijsting voor een madonna

Het is voor Saar een meditatieplek , waar zij ook heeft gezeten toen zij niet bij de uitvaart van Maddy aanwezig kon zijn.

Er wordt nog gewerkt aan de bouw van een overdekt zwembad met uitzicht over de vallei, en aan een vleugel die Saar en Ilco als privé-woning in gebruik willen gaan nemen.

Na het ontbijt gaan we uitgebreid in bad

en steken de open haard aan om de kilte te verdrijven, want het is hier nog lang geen zomer.
Voor de lunch heeft Saar een heerlijke hartige taart gemaakt met camembert en noten uit de boomgaard van het chateau.

Aan het eind van de middag kuieren we samen door het gehucht, lopen door de kasteeltuinen, bezoeken het plaatselijke kerkhof met indrukwekkende familiegraven van de plaatselijke notabelen, en dan is de dag alweer bijna voorbij.

Voor het slapen gaan kijken we in bed nog naar de documentaire "Stranded" over het Urugyaanse rugbyteam dat in 1972 een vliegramp in de Andes overleefde. Het is een van de films , uitgebracht door Cinema Delicatesse, waarvan Saar directeur is.
En zo komt er dan een eind aan mijn eerste rustdag, een lange ontspannen zorgeloze zondag.