Vanmorgen werd ik wakker naast een 60-jarige, maar dat was haar niet aan te zien. Wij genieten van onze tocht samen en dat maakt jong.
De Frans-Russische Alliantie blijkt niet in het hotel te zijn getekend, maar het verdrag heeft wel iets te maken met Thiviers, in zoverre dat de rechterhand van de Tsaar, die het verdrag geconcipieerd heeft, in Thiviers heeft gewoond. In Thiviers woonden in de 19e eeuw overigens ook veel Russische zakenlui, handelaren in foie gras. Thiviers is namelijk, ook nu nog, het centrum van de foie gras.
Wij doen het vandaag op ons gemak: we beginnen met een koffieke op het dorpsplein
en lopen daarna even de kerk binnen om een kaarsje aan te steken, want dat is een vast ritueel geworden. De koster ziet dat ik pelgrim ben en zorgt er voor dat ik in de sacristie een mooie stempel krijg voor mijn credencial.
Onder een stralend blauwe hemel wandelen wij gelukzalig door de landelijke Périgord met boomgaarden,
weitjes en natuurlijk de ganzen die de streek zo beroemd maken vanwege de foie gras.
We vragen de weg aan een oude dame, die ons onmiddellijk uitnodigt voor een groot glas limonade. Zij kan het niet aanzien dat ik blootshoofds in de brandende zon loop. En zo wandel ik nu tot Santiago met een mooi wit hoedje op het hoofd van haar overleden echtgenoot.
Omdat Annie maar één keer 60 jaar wordt hebben wij in Sorges, onze bestemming voor vandaag, gekozen voor Auberge de la Truffe, een verwen hotel met een restaurant in de beste traditie van deze streek, die bekend is als een eldorado voor lekkerbekken met zijn truffels en foie gras.
Annie trakteert vanavond op een echt feestmaal, en de champagne is voor rekening van oom Wim en tante Nell, zo hebben zij vanmiddag met hun telefonische felicitatie laten weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten