Het legioen pelgrims is al lang en breed op pad als ik mij nog een keer omdraai in het kingsize bed op mijn kamer in het voortreffelijke Hotel Roncesvalles. De vermoeidheid van de zware tocht gisteren zit nog in al mijn ledematen, en dat merk ik als ik met enige tegenzin aan de tweede etappe van de Camino begin.
Gelukkig is het prachtig weer zoals voorspeld, en er valt volop te genieten. De weg voert door een vriendelijk groen landschap langs bergweiden, kabbelende beekjes, stoere witgekalkte boerenhuizen met natuurstenen kozijnen, en op de achtergrond steeds de uitlopers van de Pyreneeën. Anders dan in Frankrijk heb je geen landkaart of routebeschrijving nodig om de weg te vinden. Richtingwijzers in alle maten en soorten houden de Santiago-ganger voortdurend op het rechte pad. Het is mij nu al duidelijk dat de weg naar Santiago in Spanje big business is.
Mijn vriend Wim is nog maar net vertrokken of ik kan mij al weer opnieuw verheugen op een ontmoeting met vrienden: de komende dagen krijg ik gezelschap van mijn buren Anja en Peter van Leest.
Toen ik vorig jaar na het overlijden van Maddy bekend maakte dat ik naar Santiago wilde gaan lopen, heeft Anja direct aangeboden met mij te gaan trainen voor de lange tocht. Gedurende de winter hebben wij elke week een dag samen gelopen, weer of geen weer. In die turbulente periode hadden wij dan onderweg lange gesprekken. Dat schept wel een band.
Peter en Anja hebben hun vakantie nu zodanig gepland, dat zij twee dagen met mij meelopen op de Spaanse Camino. Wij hebben afgesproken dat wij elkaar treffen als ik aan het eind van de middag in Zubiri aankom. Anja is een echte regelneef, en heeft voor drie dagen een appartement gehuurd midden in het centrum van Pamplona. Daar overnacht ik bij hen, om morgen in hun huurauto gedrieën naar Zubiri te rijden, vanwaar wij de Camino lopen naar Pamplona.
Overmorgen doen wij vanuit Pamplona samen de volgende etappe.
Als ik in Zubiri aankom staan Anja en Peter mij al bij de brug aan het begin van het dorp op te wachten.
Wij hadden ons al heel lang op dit moment verheugd, en het weerzien is alsof de verloren zoon is thuisgekomen.
Het appartement in Pamplona is van alle gemakken voorzien, en al mijn kleding die ik lange tijd provisorisch in wastafels heb moeten wassen, gaat in de wasmachine, terwijl ik uitgebreid in bad ga. Wederom heeft de pelgrim dus weinig te merken van ontberingen, en het belooft weer heel aangenaam te worden de komende dagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten