Gisteren had ik nog een bijzondere ontmoeting met de Belgische pelgrim René, woonachtig in de buurt van Brussel, en tot zijn pensionering werkzaam als decorbouwer.
Ik kwam hem tegen op het kerkplein, waar ik wat wilde gaan eten. Het volksfeest was afgelopen, en het plein was was nagenoeg leeg. Wij waren de enige gasten. Ik schoof bij hem aan, want het blijft ongezellig op je eentje aan tafel te zitten.
René vertelde mij dat hij voor de tweede keer op weg is naar Santiago, waar hij 14 jaar geleden ook al naar toe liep. Toen ik hem vroeg wat een mens beweegt om zo'n zware tocht nog een keer over te doen, gaf hij als antwoord dat hij al jarenlang de onweerstaanbare drang heeft één keer in zijn leven te voet thuis te komen van zo'n lange pelgrimstocht. Zijn vrouw steunt hem in die diep gekoesterde wens, hoewel zij er de vorige keer letterlijk ziek van geworden is hem zo lang te moeten missen. Ook deze keer heeft zij het erg zwaar.
Ik zeg tegen René dat zijn vrouw een groot bewijs van haar liefde geeft door hem toch te laten gaan, en hij is het daar helemaal mee eens.
De Camino die ik de laatste dagen bewandel beantwoordt in alle opzichten aan het cliché-beeld dat mij voor ogen stond toen ik aan mijn tocht begon: een breed lint dat slingerend zijn weg zoekt door een groen golvend landschap, met hier en daar een dorpje op de top van een heuvel. Dat levert soms mooie plaatjes op. De andere werkelijkheid is dat ik soms urenlang in de brandende zon loop te sjouwen achter mijn eigen schaduw, die in de ochtenduren consequent voor mij uit gaat richting Santiago.
Twee opgewekte Zuid-Koreaanse meisjes komen mij tegemoet, en beginnen te giechelen als ik quasi- serieus opmerk dat Santiago de andere kant op is. Zo'n ontmoeting met Aziaten levert steevast een fotosessie op.
Als de meisjes horen dat ik helemaal uit Holland kom gelopen loeien zij in koor: "hoeoeoeoe", en als ze merken dat ik een Samsun camera bij me heb kan het niet meer stuk.
Het was een rustige dag vandaag, en ik ben op tijd in Viana, waar ik mijn. Intrek heb genomen in Hotel Palacio de Pujades, een hotel dat eigenlijk te luxe is voor een eenvoudige pelgrim, maar toch betaalbaar door de sympathieke korting die aan pelgrims wordt gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten