Dag 59 Saint-Ferme - La Réole 20 km

De dagelijkse routine van een gîte blijft een wonderlijk fenomeen: 's avonds om half tien gaat iedereen met de kippen op stok, en vóór tien uur is alles in diepe rust. 's Morgens om half zeven is het reveille en een uur later zit iedereen aan de ontbijttafel.

 Ik word gewekt met het Gloria van Vivaldi, en dat geeft hier tussen die aardige pelgrims en het lieve echtpaar John en Anna toch een heel bijzondere serene sfeer.
Na het ontbijt word de hele club uitgezwaaid door de hospitaliers, en in clusters gaat het op pad.

Koen loopt al dagen met een Waalse landgenoot, en een Fransman die telkens 4 dagen tevoren een réfuge reserveert. Ik geef er de voorkeur aan mijn eigen weg te gaan.
Ik loop nog even het dorp in om brood te halen, maar dan blijkt dat de bakker op woensdag gesloten is. Heel vervelend, want tot La Réole, 20 km verderop, is er geen enkele mogelijkheid te fourageren. Ik zal het vandaag moeten doen met het hardgekookt ei dat ik op de valreep nog van Anna heb gekregen.
Het is warm vandaag, en af en toe moet er ook geklommen worden. Rond het middaguur sterf ik van de honger.

 

Ik klop heel brutaal bij een boer aan voor een stuk brood, en word hartelijk ontvangen door de boerin die met haar vier kleinkinderen aan de keukentafel zit te kaarten. Zonder dat de kinderen iets wordt gezegd staan zij op om mij op beide wangen een kus te geven.

 Ik heb dat hier in Frankrijk al vaker meegemaakt. De kinderen zijn gewoon veel beter opgevoed dan bij ons, waar je als volwassen gast regelmatig wordt genegeerd door kinderen, die dan hooguit "hoi" of "doei" kunnen uitbrengen . Maar ik zal wel ouderwets zijn. De boerin vraagt wat ik nodig heb en geeft mij een stokbrood en een weckfles zelfgemaakte paté mee. Af en toe heb je engelen onderweg hard nodig!
Bij Coutures kom ik nog langs de prachtig gelegen ruïne van een 12e eeuws kasteel dat volgens de man bij wie ik mijn waterfles vul bewoond wordt door een Amerikaans echtpaar.


















Ik maak vandaag gebruik van de "Acceuil pélerin familial à domicile", waarbij je belt naar een contactpersoon die zorgt voor onderdak en maaltijd bij een particulier tegen een kleine vergoeding. Ik heb dat ook met Annie een keer gedaan.
In La Réole verschijnt om 5 uur bij de kerk keurig volgens afspraak Mme. Berto, een vriendelijk omaatje, in een auto om mij mee maar huis te nemen. Ze heeft voor mij een paar lekkere coteletjes klaar gemaakt, en ze schenkt zelfs een glaasje Ricard voor mij in als apéritief. Morgen brengt ze mij weer keurig naar de brug over de Garonne waar ik mijn tocht vervolg.


















Vanavond geen réfuge, maar toch om half tien met de kippen op stok!