In het hotel waar ik gisteren terecht kwam kon ik kiezen tussen een "standaard" kamer met douche en WC op de gang voor €25,- of een "luxe" kamer voor €30,- inclusief douche en WC. Ik dacht: "laat ik eens gek doen", en koos voor het laatste.
Het hotelletje was zo gek nog niet. Weliswaar roken de handdoeken er zurig, en hoorde ik de hele nacht muizen lopen, maar de lakens waren volgens mij nog niet zo heel lang geleden verschoond, en de mensen waren erg vriendelijk.
Ik dacht vandaag een lichte etappe te lopen, maar dat viel tegen. Het is drukkend warm, en het zweet staat mij op de rug als ik hier in de voorlopers van de Pyreneeën de helling op moet.
Regelmatig moet ik bij mensen aankloppen om mijn veldfles te laten vullen. Deze madame die ik om water vroeg wilde haar schort uittrekken voor de foto, maar daar kon ik haar nog net van weerhouden.
Op een andere plaats word ik gastvrij op koffie onthaald door een familie die uit Toulouse en Bordeaux vanwege Hemelvaartsdag bij elkaar is in het ouderlijk huis dat als vakantiewoning wordt gebruikt.
Op zeker moment hoor ik achter mij enthousiast "Santiago, Santiago!" roepen. Ik kijk om, en daar komen vier opgewekte Zuid-Koreanen aangefietst.
Zij stappen af, en ik word van alle kanten als een curiositeit op de foto gezet. Zij zullen het nog druk krijgen voordat ze in Santiago aankomen.
De Zuid-Koreanen zijn in Parijs vertrokken, en willen over twee weken in Santiago arriveren. Ik heb nog zes weken voor de boeg. Fietsen heeft mij nooit kunnen bekoren, maar ik moet toegeven dat er belangrijke voordelen aan vastzitten: het gaat veel sneller dan lopen, en je kunt er lekker bij blijven zitten.
Onderweg bel ik mijn goede vriend Ed d' Hondt om hem te feliciteren met zijn 68e verjaardag. Wij kennen elkaar uit onze studententijd, maar Maddy en ik werden vooral bevriend met Ed en zijn vrouw Estell toen Ed benoemd werd tot burgemeester van Hilvarenbeek (destijds als de jongste van Nederland), en zij in Hilvarenbeek kwamen wonen. Wij hebben daarna veel lief en leed met elkaar gedeeld.
Ed 's eerste verjaardag in Hilvarenbeek is mij altijd bijgebleven.
Maddy en ik kwamen die avond na etenstijd toevallig langs Huize Kroonlust aan de Diessenseweg, en waren er getuige van dat de Koninklijke Harmonie Concordia van 1839 een serenade kwam brengen voor de kersverse burgemeester, die er wat onwennig bij stond. Estell, die niet wist wat haar overkwam, stond er op haar klompen naast (het waren de nadagen van het flower-power tijdperk).
De Harmonie is daarna nooit meer langsgekomen op de verjaardag van de burgemeester. De jaren van Ed's voorganger, burgemeester Meeuwese, waren definitief voorbij.
Om 6 uur kom ik aan in Sauveterre-du-Béarn bij Isabelle Lecointre, die als vrijwilligster thuis pelgrims ontvangt. Zij is de vrouw van een hoge legerofficier, woont in Poitiers, en is bezig om van het grote vervallen landhuis waar ik binnenkom een thuis te maken voor haar gezin met vier mooie dochters, nadat haar man over een aantal jaren met pensioen gaat. Buiten eet ik de curry die Isabelle heeft klaargemaakt, en wij hebben een goed gesprek. Het was weer een mooie dag.
Tenslotte nog even een consumentenonderzoek.
Een voetreis naar Santiago is de ideale manier om de kwaliteit van de uitrusting uit te proberen, en die kwaliteit is van essentieel belang voor het welslagen van de tocht.
Ik draag sokken van Bever die ongeveer €18,- per paar kosten. Bij de Hema koop je ook heel goede wandelsokken voor de helft van dat geld. Met beide soorten heb ik ervaring, en ik moet zeggen dat ik in Nederland nauwelijks verschil merkte bij gebruik. Hier is dat wel anders: bij lange afstanden en afdalingen merk je heel duidelijk dat de sokken van Bever veel comfortabeler zijn dan die van de Hema, die op den duur gaan schuren.
Voor kleding geldt overigens hetzelfde: ik draag merino-wollen shirts van het merk Icebreaker, gekocht bij Bever. Die dingen kosten een vermogen, maar zijn buitengewoon comfortabel, drogen snel, en gaan nooit stinken van het zweet.
Mijn advies: als je naar Santiago loopt, bezuinig dan nooit op de uitrusting!
Ik kan me voorstellen dat fietsers het niet direct met je eens zullen zijn. Je hebt al lang niet meer op een fiets gezeten, denk ik. Dat lekkere zitten betekent vaak vooral zadelpijn, kan ik me herinneren van een fietsvakantie in een ver verleden.
BeantwoordenVerwijderen